بررسی تمایز سلول های بنیادی هیپوکامپ به سلول های استوانه ای شبکیه در موش بزرگ آزمایشگاهی

سابقه و هدف: چشم یکی از مهم ترین ارگان های بدن می باشد. در بیماری های فراوانی، آسیب به سلول های حساسه فتورسپتور وارد می شود. در حال حاضر بیش از یک صد جهش ژنتیکی وجود دارد که می تواند موجب آسیب به فتورسپتورها گردد. با استفاده از کشت و تمایز سلول های پرتوان بنیادی می توان در درمان این بیماری ها نقش مهمی داشت. هدف این تحقیق تمایز سلول های پرتوان بنیادی هیپوکامپ به سلول های فتورسپتور استوانه ای می باشد تا در آینده بتوان آن ها را در افراد نابینا جایگزین نمود. مواد و روش ها: در این تحقیق از جنین 18 روزه موش نژاد اسپراگوداولی استفاده شد. در روز 18، مادر سزارین گردید و مغز جنین ها خارج و سپس مغزها بلافاصله داخل محلولhanks balance salt solution (hbss) قرار داده شد. با استفاده از روش banker هیپوکامپ ها جدا و با استفاده از روش fishbach سلول های آن مجزا گردید و در داخل فلاسک cm 2 25 کشت داده شد. بعد از 3 روز سلول ها با استفاده از تریپسین از کف فلاسک ها کنده و در دو مقدار با دانسیته بالا 105×2 و دانسیته پائین 104× 2 سلول، در داخل پلیت 6 خانه قرار داده شد. قبل از انتقال سلول ها به داخل پلیت، کف یک ردیف از ول های پلیت با poly l-lysine و ردیف دیگر با آستروسیت های غیرفعال کت گردید. به مدت 4 روز سلول ها در محیط کامل dmem/f12 و fbs10% نگه داری و سپس به مدت 6 روز دوزهای متفاوت (atra) all trans retinoic acidو 9cis-ra به هر ول اضافه گردید. در پایان با استفاده از منوکلونال آنتی بادی آنتی اپسین و آزمون آماری anova سلول ها بررسی شدند. یافته ها: بعد از 6 روز در محیط کشت بودن دوز 100nm از 9cis-ra و nm500 از atra بیش ترین سلول های تمایز یافته مشاهده شد. اما تعداد سلول های تمایز یافته در دوز nm100 از 9cis-ra بیش تر از دوزهای دیگر بوده است. در پلیت هایی که از دانسیته کم سلولی استفاده شد، تمایز سلولی کم تر بود. در پلیت های با پوشش پلی لیزین تمایزی مشاهده نگردید و تمایز فقط در بسترهای آستروسیتی وجود داشت. نتیجه گیری: یافته های فوق نشان می دهد که بستر آستروسیت و فاکتورهای خارجی مانند ایزومرهای اسید رتینوئیک، قابلیت تمایز سلول های بنیادی هیپوکامپ به سلول های مشابه فتورسپتور را خواهند داشت.